تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های بالینی P seudomonas aeruginosa و ردیابی ژن AmpC در آنها

علیرغم پیشرفت های ایجاد شده در امر مراقبت بیمارستانی و معرفی طیف گسترده ای از عوامل ضد میکروبی، باکتری سودوموناس آئروژینوزا هم چنان از عوامل شایع ایجاد کننده عفونت در بیماران بستری در بخش های مختلف بیمارستان است. با توجه به مقاومت روزافزون این باکتری به داروهای ضدباکتریایی، اهمیت مقاومت آن دوچندان می شود. آنزیم AMP-C بتالاکتامازی، از جمله سفالوسپورین هایی است که بر روی کروموزوم باکتری کد می شود. در بسیاری از باکتری ها، القای آنزیم های AMP-C می تواند در سطح بالا توسط جهش های فراوان صورت گیرد. در این مقاله ردیابی ژن AMP-C در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا گزارش شد.
در این مطالعه، 80 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های بالینی زخم، پس از تایید هویت ایزوله ها با تست های بیوشیمیایی، حساسیت آنتی بیوتیکی آنها با روش استاندارد دیسک دیفیوژن نسبت به 15 آنتی بیوتیک تعیین شد و در پایان حضور ژن AMP-C با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ردیابی شد.
سویه های سودوموناس آئروژینوزا بیشترین مقاومت را به نسبت به سفالوتین (100درصد) ، داکسی سایکلین (100 درصد) ، سفکسیم (100 درصد) ، آموکسی سیلین (100درصد) ، آمپی سیلین (100درصد) ، آمیکاسین (100درصد) و تری متوپریم (100درصد) نشان دادند. بیشترین حساسیت سویه های سودوموناس آئروژینوزا به ترتیب به آنتی بیوتیک های کولیستین (5/67درصد) ، جنتامایسین (5/32 درصد) ، پیپراسیلین (30درصد) ، سیپروفلوکساسین (7/28 درصد) ، ایمی پنم (7/18 درصد) ، سفتازیدیم (7/13درصد) ،سفتریاکسون (2/11 درصد) و سفوتاکسیم (10 درصد) بود. ژن AMP-C در پنج درصد ایزوله ها ردیابی شد.