بررسی تاثیرات پژوهش های باستان¬شناسی و علوم وابسته به میراث فرهنگی در توسعه گردشگری فرهنگی

میان باستان¬شناسی و گردشگری فرهنگی و حوزه¬های مرتبط، ارتباط تنگاتنگ و تعامل دوسویه وجود دارد. باستان¬شناسی به عنوان یک رشته کارکردگرایانه با فعالیت های خیره کننده¬ ای شناختی ارزشمند از زندگی گذشته و آداب و رسوم به دست می دهد، همچنین با کاوش¬های باستان¬شناسی گذشته را بازسازی می کند و احساس جامعه را درباره میراث باستانی برمی انگیزد. باستان¬شناسی به موازات پژوهش و فعالیت های تخصصی خود، ویژگی های متعدد اعم از مناطق قدیمی و باستانی، قومیت ها، سنت های فرهنگی، دست ساخته های هنری و اقلیم و زیست بوم متنوع ایران را جهت جذب گردشگر معرفی می کند. باستانشناسی علاوه بر ایجاد انگیزه و معرفی زمینه¬های جذب گردشگر، می تواند زمینه را برای مشارکت نهادهای دولتی و سرمایه گذاران بخش خصوصی، جهت ارائه تسهیلات و احیاء ابعاد تاریخی- فرهنگی مهیا نماید. با توجه به ویژگی های جغرافیایی، اجتماعی و فرهنگی متنوع و خاص کشور ایران، می توان صنعت گردشگری را به عنوان یک اقتصاد غیرنفتی جایگزین مناسبی برای اقتصاد وابسته به نفت دانست. با رونق و ارائه تسهیلات به این صنعت و علوم وابسته به آن ازجمله: باستان¬شناسی که در این مقاله به کاربرد آن در جذب گردشگر پرداخته شده است، مرمت و احیاء بافت¬های تاریخی، مردم¬شناسی، زبان¬شناسی، هنرهای سنتی و دیگر علوم وابسته، می توان بستر مناسبی جهت رشد و توسعه اقتصادی و به همراه آن توسعه اجتماعی و علمی را در سطح منطقه و جهان برای جامعه ایران فراهم نمود.