تازه های درمان فتودینامیکی ضد میکربی

با افزایش خطر ناشی از ارگانیسم های مقاوم به دارو ضروری است به دنبال راهکارهایی برای جلوگیری از ظهور عفونت های مقاوم و غیر قابل درمان باشیم. این راهکارهای جدید باید غیر تهاجمی باشند و کارآمد تر و سریع تر از آنتی بیوتیک های رایج عمل کنند. یکی از رویکردهای امید بخش، درمان فتودینامیکی ضد میکربی است که شامل استفاده از رنگ ها (حساسگرهای نوری) غیر سمی است که در مجاورت نور مرئی برانگیخته می شوند و در حضور اکسیژن، رادیکال های آزاد اکسیژن تولید می کنند. گونه های واکنشگر اکسیژن می توانند تمام کلاس های میکروارگانیسم ها (باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و انگل ها) را از بین ببرند. انتخابی بودن کشتن سلول های میکربی در مقابل سلول های نرمال میزبان اجازه می دهد تا این رویکرد به عنوان یک راهکار درمانی دیگر برای عفونت های موضعی خصوصا عفونت های مقاوم به دارو کاربرد داشته باشد.

تفاوت در ساختار سلولی کلاس های مختلف میکربی، در برهم کنش حساسگر نوری با بخش های مختلف سلولی تاثیر گذار است و می تواند بر کارآیی و مکانیسم عمل درمان فتودینامیکی ضد میکربی با عوامل بیماریزای مختلف اثر گذارد. همچنین باکتری ها مکانیسم هایی را دارند تا به استرس اکسیداتیو ناشی از aPDT پاسخ دهند.

بنابراین کارآیی این روش را می توان با استفاده از حساسگرهای نوری جدید، حاملین حساسگر نوری (که رهایش آن را بهبود می بخشند) و استراتژی های تقویت واکنش های فتوشیمیایی افزایش داد و سپس کاربردی بودن این روش را ارزیابی کرد.