بررسی تاثیر استفاده از گوش بند بر کیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی

کیفیت پایین خواب از مشکلات شایع بیماران بخش مراقبت ویژه است. گوش بند به عنوان یک روش غیردارویی بدون عارضه می تواند کیفیت خواب این بیماران را بهبود دهد. مطالعه حاضر با هدف «تعیین تاثیر گوش بند بر کیفیت خواب بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی» انجام شد.

این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که در بخش مراقبت ویژه قلبی برخی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. نمونه های پژوهش 72 بیمار سندرم کرونری حاد بودند. از افراد واجدشرایط، رضایت نامه کتبی گرفته شد. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله، در سه شب اول بستری به مدت 45 دقیقه در شروع خواب از گوش بند استفاده شد. کیفیت خواب دو گروه با شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ در ابتدای بستری و سه روز بعد سنجیده شد. داده ها با نرم افزار spss نسخه 16 و آمار توصیفی و استنباطی (کای دو، دقیق فیشر و تی مستقل) تجزیه وتحلیل شد.

میانگین ± انحراف معیار کیفیت خواب در گروه گوش بند در قبل و بعد از مداخله، به ترتیب، از 3/00±8/11 به 30/00±2/6 کاهش و در گروه کنترل، به ترتیب، از 3/08±33/6 به 2/45±8/08 افزایش یافت. نتایج آزمون تی مستقل ازنظر میانگین تغییرات نمره کیفیت خواب قبل و بعد از مداخله، نشان دهنده اختلاف معنادار آماری بین دو گروه بود (0/001=p).

گوش بند به عنوان یک مداخله پرستاری غیردارویی جهت بهبود خواب بیماران بخش مراقبت ویژه قلبی پیشنهاد می شود.