تاثیر سطوح مختلف کورکومینوئیدها بر عملکرد،کیفیت تخم مرغ، برخی فراسنجه های بیوشیمیایی خون، پاسخ سیستم ایمنی و قابلیت هضم آن در مرغ های تخم گذار

این مطالعه با هدف ارزیابی اثر سطوح مختلف کورکومینوئیدها در جیره بر صفات تولیدی، کیفیت تخم مرغ، برخی فراسنجه های بیوشیمیایی خونی، سیستم ایمنی و قابلیت هضم آنها در مرغ های تخم گذار طی مرحله پایانی دوره تولید اجرا شد. تعداد 160 قطعه مرغ تخم گذار با سن 60 هفته در قالب طرحی کاملا تصادفی مشتمل بر چهار تیمار، هر تیمار متشکل از چهار تکرار و هر تکرار شامل ده پرنده مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارها عبارت بودند از جیره پایه فاقد کورکومینوئید (جیره شاهد) و جیره های حاوی 400، 800 و 1200 میلی گرم در کیلوگرم کورکومینوئید خالص. صفات عملکرد به صورت هفتگی و صفات کمی و کیفی تخم مرغ هر دو هفته یکبار ارزیابی شدند. افزودن کورکومینوئیدها به جیره با بهبود معنی دار (05/0>P) درصد تولید همراه بود. گروه های دریافت کننده کورکومینوئید در قیاس با گروه شاهد، توده تخم مرغ تولیدی بیشتری را به خود اختصاص دادند. تغییرات رنگ زرده از جمله تغییرات کیفیت داخلی تخم مرغ در نتیجه افزودن کورکومینوئیدها به جیره بود که از حیث آماری از هفته اول به بعد اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0>P). در هفته 64 افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز (ALT) در نمونه سرم گروهای دریافت کننده ی 1200 میلی گرم درکیلوگرم نشان داده شد (05/0>P). در هفته 68 آزمایش، نسبت HDL: LDL در گروه های دریافت کننده سطح 400 و 800 میلی گرم کورکومینوئید نسبت به گروه شاهد بالاتر بوده و اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0>P). افزودن 400 میلی گرم کورکومینوئیدها توانست بالاترین تیتر آنتی بادی نسبت به تیمارهای دیگر را به خود اختصاص دهد، همچنین همین سطح بیشترین میزان جذب را نیز دارا بود (05/0>P). استفاده از کورکومینوئیدها در سطح 400 میلی گرم توانست در رنگ زرده را بهبود و پاسخ ایمنی ایجاد کرده، همچنین سبب کاهش LDL شده و این سطح بیشترین جذب را به خود اختصاص داد.