بررسی تاثیر تمرین هوازی تداومی بر نسبت Bax/Bcl-2 و سمیت کبدی ناشی از دوکسوروبیسین در رت های مدل سالمندی

یکی از نکات مهم در درمان سرطان، کاهش عوارض داروهای آن بر بافت های سالم بدن می باشد؛ بنابراین هدف این پژوهش، بررسی اثرات پیشگیرانه تمرین هوازی تداومی بر میزان آپوپتوز و فیبروز کبدی ناشی از القای داروی دوکسوروبیسین در رت های مدل سالمندی می باشد. در این مطالعه تجربی، 42 سر رت نژاد ویستار، به طور تصادفی در شش گروه (7 =n) شامل: جوان، سالمند، سالمند+ سالین، سالمند+ دوکسوروبیسین، سالمند+ تمرین+ سالین و سالمند+ تمرین+ دوکسوروبیسین قرار گرفتند. گروه های تمرینی، روی نوارگردان با رعایت اصل اضافه بار، پنج جلسه در هفته و به مدت شش هفته تمرین کردند. 15 روز پایانی تمرین، تزریق دوکسوروبیسین یا محلول سالین، با دوز روزانه 1 میلی گرم/کیلوگرم انجام گرفت. 48 ساعت پس از پایان تمرین، بافت برداری از کبد جهت ارزیابی فیبروز و بیان پروتئین های Bax و Bcl-2 انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معنی داری (05/0p≤) آنالیز شدند. تزریق دوکسوروبیسین سبب افزایش معنی دار فیبروز کبدی، بیان پروتئین Bax و نسبت Bcl-2/ Baxو کاهش معنی دار بیان پروتئین Bcl-2 شد (05/0p≤). هم چنین، تمرین هوازی سبب کاهش معنی دار بیان پروتئین Bax، نسبت
Bcl-2/Bax و فیبروز کبدی و افزایش معنی دار بیان پروتئین Bcl-2 شد (05/0p≤).
استنتاج: تمرین هوازی تداومی، باعث کاهش نسبت Bcl-2/Bax، که شاخصی از افزایش میزان بقا می باشد و نیز کاهش فیبروز کبدی در مقابل دوکسوروبیسین می شود