بررسی اثر نانوسیلور، نانوسیل و پراکسید هیدروژن بر عمر پس از برداشت گل بریده رز (Rosa hybrida)

به منظور بررسی اثر نانوسیلور (5، 10 و 20 میلی گرم در لیتر) ، پراکسید هیدروژن (200، 400 و 600 میکرو مولار) و نانوسیل (200 ، 400 و 600 میکرو مولار) به عنوان ترکیبات ضدمیکروبی در محلول گلجایی گل بریده رز رقم "گراند پرس آنجلا"، آزمایشی با 10 تیمار و 3 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. گل های بریده رز بصورت ممتد با این ترکیبات تیمار شدند. نتایج بیانگر تاثیر معنی دار و مثبت نانوسیل بر صفات اندازه گیری شده بود. بطوریکه بیشترین عمر گلجایی (16/13 روز) ، بیشترین جذب محلول (943/0 میلی لیتر در هر گرم وزن تر) ، کمترین کاهش وزن تر (31/6 گرم) ، کمترین باکتری ته ساقه (Log 10 CFU ml-1 67/87) و بیشترین کاروتنوئید گلبرگ (61/17 میکروگرم در هر گرم وزن تر) متعلق به تیمار 400 میکرومولار نانوسیل بود. بیشترین فعالیت آنزیم POD برای دو تیمار 5 میلی گرم در لیتر نانوسیلور (94/3 نانومول در هر گرم وزن تر) و 400 میکرومولار نانوسیل (86/3 نانومول در هر گرم وزن تر) ثبت شد. غلظت های مختلف نانوسیلور در حفظ عمرگلجایی و صفات وابسته به آن موفق نبودند که دلیل آن می تواند استفاده ممتد از این ترکیبات باشد. غلظت های مختلف پراکسیدهیدروژن نسبت به شاهد در صفات مورد ارزیابی برتر بودند. بطورکلی تیمار 400 میکرومولار نانوسیل به دلیل اینکه در تمامی صفات ارزیابی شده، جزو بهترین تیمارها بود و همچنین بیشترین عمر گلجایی را داشت، به عنوان تیمار مناسبی جهت نگهداری طولانی مدت گل بریده رز توصیه می شود.