روش های مختلف کاربرد پلی آمین ها(پوتریسین، اسپرمین، اسپرمیدین) بر برخی خصوصیات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، آنزیمی و عمر پس از برداشت گل رز رقم dolcevita

به منظور مطالعه روش های مختلف کاربرد پلی آمین ها (پوتریسین، اسپرمین، اسپرمیدین) بر برخی خصوصیات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، آنزیمی و عمر پس از برداشت گل رز رقم Dolce Vita، آزمایشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 32 تیمار، 3 تکرار و هر تکرار حاوی 5 گلدان، در مجموع 480 گلدان اجرا شد. عامل اول پوتریسین، اسپرمین، اسپرمیدین با سطوح صفر، 50 ، 100 میلی گرم در لیتر و عامل دوم روش کاربرد ترکیبات بود. نانو ذرات نقره (3 میلی گرم بر لیتر) به همراه ساکارز 3% و آب مقطر به عنوان شاهد بکاررفتند. در روش اول دو هفته پیش از برداشت، گل ها با سطوح مختلفی از پلی آمین ها محلول پاشی شدند و سپس گل ها برداشت و در آزمایشگاه در نانو ذرات نقره به همراه ساکارز (محلول نگهدارنده) تا پایان عمر ماندگاری قرارگرفتند. در روش دوم گل ها پس از برداشت، با همان غلظت از پلی آمین ها محلول پاشی شدند و سپس به محلول نگهدارنده تا پایان عمر ماندگاری انتقال یافتند. در روش سوم تیمار کوتاه مدت (24 ساعت) گل ها پس از برداشت، با همان غلظت از پلی آمین ها انجام و سپس گل ها به محلول نگهدارنده تا پایان عمر ماندگاری منتقل شدند. در روش چهارم تیمار بلند مدت گل ها پس از برداشت، با همان غلظت از پلی آمین ها تا پایان عمر ماندگاری انجام شد. صفاتی مانند وزن تر نسبی، شاخص ثبات غشاء سلول، آنتوسیانین گلبرگ، کلروفیل کل برگ، پروتئین، فعالیت آنزیم های فنیل آلانین آمونیالیاز و سوپراکسید دیسموتاز و عمر پس از برداشت گل ها ارزیابی گردید. تیمار Spm100ppm در روش محلول پاشی پیش از برداشت بیشترین میزان پروتئین، فعالیت آنزیم های فنیل آلانین آمونیالیاز و سوپراکسید دیسموتاز را داشت. لذا با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان روش محلول پاشی پیش از برداشت پلی آمین ها را به عنوان بهترین روش جهت بهبود دوام عمر گل رز رقم Dolce Vita توصیه نمود.