بررسی فقهی حق هنر برای کودک

هنر برای کودک به لحاظ اهمیت آن در آموزش، پرورش و تربیت و نیز تاثیر در رشد فکری و خلاقیت وی، بسیار با اهمیت و ضروری است. هیچ کودکی نباید از این عامل مهم یادگیری، بالندگی و مهارت آموزی محروم بماند.
در نظام بین الملل حقوق کودک ، اگر چه از هنر به عنوان یک حق برای کودک یاد شده، لیکن مولفه ها وگستره این حق به درستی شناسایی نشده است؛ در مواردی هنر برای کودکان با سوء برداشت و استفاده ناروا همراه شده ، هم چنان که گاه یک سو نگری به این حق، موجب غفلت از مصلحت اندیشی و صلاح انگاری در تربیت کودکان گردیده است.
بی گمان پرسش های مهم و متعددی در این مجال وجود دارد؛ این که مبنای فقهی این حق برای کودکان چیست، آزادی بیان و حریم خصوصی کودکان در این عرصه چگونه است و این که خانواده و دولت چه وظایفی را بر عهده دارند. اما مهم ترین سوال این است که چه عاملی مبنا و گستره حق هنر برای کودکان را تعیین می کند؟
در این نوشتار تلاش شده تا بر اساس قواعد شریعت اسلامی و آموزه های فقه اهل بیت (ع) ضمن بررسی مبانی هنر برای کودکان به مثابه یک حق، و تبیین احکام و قلمرو آن بر اساس نظام فقهی کودک، به پرسش یاد شده بر اساس اصل غبطه و مصلحت محوری پاسخ روشنی داده شود.