بررسی تاثیر ترکیبی میزوپروستول واژینال و اکسی توسین وریدی بر القای زایمان، نمره ی Bishop و طول مدت زایمان

دو روش پرکاربرد برای القای زایمان، استفاده از میزوپروستول واژینال و اکسی توسین وریدی هستند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر ترکیبی میزوپروستول واژینال و اکسی توسین وریدی بر القای زایمان، ضریب بیشاب و طول مدت زایمان زنان شکم اول انجام شد. پژوهش کارآزمایی بالینی کنترل شده ی تصادفی در سال 1396 در زایشگاه بیمارستان شهید صدوقی اصفهان بر روی 106 خانم باردار نخست زای ترم با اندیکاسیون ختم حاملگی و نمره ی Bishop کمتر از 4 که با تخصیص تصادفی به دو گروه 53 نفری تقسیم شدند، انجام گردید. گروه مورد، ابتدا 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال و بعد از سه ساعت یک تزریق 10 واحدی اکسی توسین را برای القای زایمان دریافت کردند. گروه شاهد، تنها یک تزریق 10 واحدی اکسی توسین دریافت کردند. ابزار پژوهش پرسش نامه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های Mann-Withney، 2χ و Independent t با سطح معنی داری 05/0 > P با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. واحدهای پژوهش در دو گروه، از نظر شاخص های دموگرافیک همسان بودند. آزمون Independent t نشان داد که میانگین زمان شروع انقباضات منظم رحمی، مدت زمان مرحله ی فعال، مدت زمان مرحله ی اول زایمان و فاصله ی القا تا زایمان در گروه مورد به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (050/0 > P). آزمون Paired t نشان داد که میانگین نمره ی Bishop در هر دو گروه بعد از مداخله به طور معنی داری بیشتر از قبل از مداخله بود (001/0 > P). استفاده از میزوپروستول به صورت ترکیبی با اکسی توسین نسبت به اکسی توسین به تنهایی، از مزایای بیشتری در القای زایمان برخوردار است و هر یک از آن ها را می توان با توجه به شرایط خانم باردار استفاده نمود.