مقایسه بررسی فعالیت ضد میکروبی عصاره آبی و هیدرومتانلی برگ گیاه سنبل آبی (Eichhornia crassipes)

گیاه سنبل آبی Echhornia crasipes علی رغم این که به سبب قدرت تکثیر بالایش جزو بدترین گیاه هرز دنیا اعلام شده است، از پتانسیل فیتوشیمی خوبی بر خوردار است. از آن جائی که رویکرد جدید و نوآورانه محققان، استفاده داروئی از علف های هرز است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات ضد میکروبی عصاره های آبی و هیدرومتانلی گیاه مهاجم سنبل آبی بر عوامل بیماری زا انجام پذیرفت. پودر خشک برگ گیاه سنبل آبی با دو حلال متانول 80 درصد و آب به روش خیساندن عصاره گیری شد. فعالیت ضدمیکروبی بر روی دو گونه بیماری زای آبزی و سه گونه بالینی مورد بررسی قرار گرفت. قطر هاله عدم رشد از آزمون انتشار در آگار با استفاده از چاهک بر روی غلظت های 5، 20، 100 و 400 میلی گرم بر میلی لیتر ار هر کدام از عصاره ها بررسی شد. با استفاده از روش رقیق سازی آگار حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی باکتری عصاره ها (MBC) تعیین گردید. عصاره ی هیدروالکلی، بیشترین هاله عدم رشد را بر روی گونه بیماری زای آبزی Streptococcus iniae داشته است. عصاره آبی نیز بر روی گونه Escherichia coli بیشترین تاثیر ضد میکروبی را نشان داد (0/05≥P). مقایسه دوتائی آزمون تی تست مستقل بر روی تاثیر نوع حلال بر گونه های باکتری مورد بررسی نشان داد که اشرشیا کولی به طور معنی داری تحت عصاره آبی و استرپتوکوک اینیائی تحت عصاره هیدرومتانلی افزایش فعالیت ضد میکروبی نشان دادند (05>P). مقادیر MIC بین 64 تا 256 میلی گرم بر میلی لیتر و (MBC) 128 تا 512 میلی گرم بر میلی لیتر تعیین گردید. عصاره گیاه هرز سنبل آبی به سبب وجود متابولیت های ثانویه موثر از گروه ترکیبات فنلی، تانین و آلکالوئیدی دارای اثرات ضد میکروبی می باشد و نوع حلال مورد استفاده در میزان فعالیت ضد میکروبی آن موثر است.