فرسودگی شغلی و عوامل موثر برآن درماماهای شاغل در شهرسنندج

فرسودگی شغلی وضعیتی است که در پاسخ به فشار روانی مزمن و در ارتباط با شغل فرد به وجود می آید و منجر به کاهش کارایی و از دست رفتن نیروی انسانی می شود. این مطالعه با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل موثر بر آن در ماماهای مراکز بهداشتی و بیمارستانی شهر سنندج در سال 1395 انجام شد. این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 200 نفر از ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و بیمارستانی شهر سنندج انجام شد. نمونه ها با استفاده از جدول اعداد تصادفی به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 معنادار در نظرگرفته شد. از نظر ابعاد فرسودگی شغلی، در بعد مسخ شخصیت 62 نفر (31%) دچار مسخ شخصیت در حد خفیف، 72 نفر (36%) در حد متوسط، 66 نفر (33%) در حد شدید بودند و در بعد خستگی عاطفی 70 نفر (35%) افراد دچار خستگی عاطفی در حد خفیف، 74 نفر (37%) در حد متوسط و 56 نفر (28%) در حد شدید بودند؛ و در بعد موفقیت فردی 71 نفر (35/5%) افراد احساس موفقیت فردی در حد شدید، 78 نفر (39%) در حد متوسط و 51 نفر (25/5%) در حد خفیف بودند. با توجه به نتایج میزان فرسودگی شغلی در ماماهای مورد مطالعه در حد متوسط بود. با توجه به اهمیت حرفه مامایی در حوزه سلامت، به نظر می رسد که به منظور ارتقاء کیفیت خدمات و رضایت افراد نیاز به اجرای برنامه هایی جهت پیش گیری و کاهش فرسودگی شغلی می باشد.