بهبود عملکرد روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان با اصلاح تخمین تغییرمکان تسلیم در قاب های خمشی فولادی

روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان که توسط پریستلی و همکاران معرفی شده است، یکی از بهترین روش ها برای طراحی سازه-ها براساس عملکرد می باشد. در این روش به جای محدود نمودن جابجایی طبقات، سازه را برای رسیدن به یک حد عملکردی تغییرمکان طراحی می کنند. یکی از پارامترهای مهم در روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان، تخمین تغییرمکان تسلیم براساس مشخصه های هندسی سازه است. خطا در برآورد این پارامتر می تواند به خطا در محاسبه شکل پذیری و در نهایت برش پایه منجر گردد، ارزیابی های انجام شده بر روی سازه های مختلف فولادی نشان می دهد، اختلافاتی بین نتایج تحلیل غیرخطی و روابط طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان وجود دارد؛ بخشی از این اختلاف، به رابطه ای مربوط می شود که مقادیر تغییرمکان تسلیم را برآورد می نماید. در این مقاله با انجام تحلیل های مختلف شامل تحلیل های استاتیکی و دینامیکی غیرخطی بر روی 36 مدل قاب خمشی با تعداد طبقات متفاوت 3، 6، 9، 12، 15 و 20 طبقه و با دو حالت 3 و 6 دهانه سعی شده است که رابطه تغییرمکان تسلیم سازه های فولادی قاب خمشی در طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان داد که رابطه مورد استفاده در طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان برای سازه های تا 6 طبقه قابل قبول است، اما پیشنهاد می گردد برای سازه های بلندتر از 6 طبقه این رابطه 25% کاهش داده شود.