اثرات هیستوپاتولوژیک نانولوله های کربن چند دیواره بر کبد موش صحرایی

کاربرد نانولوله های کربن در پزشکی، ممکن است سمیت این ترکیبات را به همراه داشته باشد. در تحقیق حاضر اثرات نانولوله های کربن بر بافت کبد همراه با ایجاد فشارهای اکسیداتیو مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه تجربی، غلظت های 10 و 20 میلی گرم برکیلوگرم نانولوله های کربن چنددیواره عامل دارشده با گروه های کربوکسیل (20-10 نانومتر) طی 21 مرحله، به صورت درون صفاقی به رت های نر تزریق شد و گروه شاهد سرم فیزیولوژیک را دریافت کردند. خونگیری و تشریح حیوانات در دو مرحله (24 و 144ساعت پس از آخرین تزریق) انجام گرفت. مقاطع بافتی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین از کبد تهیه و به وسیله میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. غلظت گروه های تیول و مالون دی آلدئید اندازه گیری شد و با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. مطالعات بافت شناسی اختلالاتی نظیر پرخونی در سیاهرگ مرکز لوبولی، تجمع سلول های التهابی، بی نظمی سینوزوئیدها و واکوئله شدن هپاتوسیت ها را نشان داد که در دوز 20 میلی گرم برکیلوگرم و زمان 144 ساعت پس از تیمار، به طور معنی داری نسبت به گروه های دیگر بیشتر بود. در اولین خونگیری، مقدار گروه های تیول پلاسما در دوز 10 میلی گرم برکیلوگرم نسبت به سایر گروه ها افزایش (05/0p<) یافت و در دومین مرحله، مقدار مالون دی آلدئید در هر دو دوز نسبت به شاهد، افزایش معنی داری نشان داد (05/0p<). احتمالا، نانولوله های کربن ضمن تجمع و اتصال با اجزای مختلف سلولی در کبد و ایجاد فشارهای اکسیداتیو سبب اختلال در بافت کبد می شوند، اما با توجه به عدم مرگ ومیر در حیوانات، این اختلالات ممکن است با گذشت زمان کاهش یابند.