بررسی سطح و عوامل مرتبط با شادمانی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم، سال 1396

شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه شادمانی می تواند تحت تاثیر شناختی قرار گیرد که متاثر از محیط اجتماعی و فیزیکی محل زندگی فرد است. این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر شادمانی دانشجویان پیراپزشکی، پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم صورت گرفت. این مطالعه به روش توصیفی - مقطعی بر روی 343 دانشجوی واجد شرایط دانشکده های پیراپزشکی، پرستاری و مامایی قم در سال 1396 انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی چند مرحله ای وارد مطالعه شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک و شادمانی آکسفورد جمع آوری شد. داده ها به کمک آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون و اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند. میانگین نمره شادمانی دانشجویان پیراپزشکی، 3/13±5/38 و دانشجویان پرستاری و مامایی، 7/16±2/36 به دست آمد. براساس نتایج آزمون تی مستقل، تفاوت آماری معنی داری بین نمره شادمانی، وضعیت تاهل، سن و مقطع تحصیلی وجود داشت (05/0>p). همچنین نتیجه آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، تفاوت آماری معنی داری را بین نمره شادمانی و نوع رشته تحصیلی دانشجویان نشان داد (003/0p=). طبق آزمون پیرسون، رابطه خطی مستقیم و معنی داری بین سن و نمره شادمانی دانشجویان وجود داشت (007/0p=، 146/0r=). نتایج پژوهش حاضر نشان داد دانشجویان پیراپزشکی، پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم، از سطح شادمانی قابل قبولی برخوردارند. همچنین متغیرهایی همچون سن، جنس، مقطع و رشته تحصیلی به عنوان عوامل مرتبط با شادمانی شناخته شدند.