دیابت ملیتوس: تشخیص و یافته های آزمایشگاهی در سگ و گربه

دیابت ملیتوس یک هیپرگلیسمی پایدار ناشی از کاهش تولید یا اختلال در فعالیت انسولین است. تقریبا تمام دام های اهلی و آزمایشگاهی به دیابت مبتلا میشوند. شیوع دیابت در سگ ها و گربه ها به ترتیب 0/6-0/3 و 1/2-0/43 درصد است. دیابت ملیتوس در سگ ها بیشتر در ماده های بالغ یا مسن رخ میدهد، در حالیکه گربه های نر بیشتر از گربه های ماده به این بیماری مبتلا میشوند. چهار علامت بالینی مشخص دیابت ملیتوس پرادراری، پرنوشی، پرخوری و کاهش وزن هستند. در برخی سگها و گربه های مبتلا عوارض شدید دیابت از قبیل کتواسیدوز یا هیپراسمولالیتی رخ میدهد که در این موارد علائم بالینی همچون بیحالی، کاهش مصرف آب و استفراغ دیده میشود. تشخیص دیابت ملیتوس بر اساس علائم بالینی، هیپرگلیسمی پایدار و گلوکزاوری صورت میگیرد. به منظور مستند نمودن دیابت ملیتوس نیاز به اندازهگیری مکرر گلوکز خون وجود دارد.
البته در صورتیکه در یک نمونه خون و ادرار هیپرگلیسمی همراه با کتونمی، گلوکزاوری و کتوناوری وجود داشته باشد. احتمال وجود دیابت ملیتوس بسیار زیاد است. آزمایش های دیگری از قبیل اندازه گیری فروکتوز آمین (Fructosamine) و هموگلوبین گلیکوزیله خون (Glycated hemoglobin, GHb) و آزمایش های تحمل گلوکز (Glucose tolerance tests) نیز برای تائید یا رد بیماری کمک کننده خواهند بود. در صورتیکه نیاز به تجویز انسولین جهت درمان بیماری وجود دارد، در شروع درمان می توان از منحنی سریالی گلوکز (Serial glucose curve) جهت تعیین نوع و دوز مناسب انسولین استفاده نمود. با گذشت مدت زمانی مشخصی از شروع درمان، برای بررسی روند پاس به درمان و کنترل بیماری در کنار توجه به علائم بالینی و وضعیت عمومی ادرار میتوان از آزمایش های اندازه گیری گلوکز خون و ادرار، فروکتوز آمین و هموگلوبین گلیکوزیله خون استفاده نمود.