مقایسه اثر استرس اکسیداتیو بر وضعیت پروتئین های غشائی گلبول های قرمز در مبتلایان به آپنه خواب انسدادی شدید و خفیف

هدف از این مطالعه بررسی اثرات احتمالی استرس اکسیداتیو بر وضعیت آنتی اکسیدانی, سطح پروتئین کربونیل و پروتئین سولفیدریل غشای گلبول قرمز و پلاسما بوده است. بر همین اساس تعداد 35 نفر از مبتلایان به آپنه خواب انسدادی انتخاب شدند، با توجه به شاخص آپنه (AHI) در دو گروه آپنه خواب انسدادی خفیف (n=17) و شدید (n=18) دسته بندی شدند. در هر دو گروه سطح پروتئین کربونیل و پروتئین سولفیدریل و Malondialdehyde (MDA) در غشای گلبول قرمز و پلاسما به عنوان شاخص هایی برای سنجش وضعیت آنتی اکسیدانی و عوامل مداخله گر مانند سیگار کشیدن و فشار خون مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین مقادیر بدست آمده برای پروتئین کربونیل، nmol/mg 42/0 ± 17/4 در مبتلایان به آپنه خفیف و nmol/mg 49/0 ± 59/5 در مبتلایان به آپنه شدید، پروتئین سولفیدریل، nmol/mg 66/0 ± 09/7 در مبتلایان به آپنه خفیف و nmol/mg 03/2 ± 70/8 در مبتلایان به آپنه شدید، محتوای MDA غشای گلبول قرمز nmol/mg 02/0 ± 25/0در مبتلایان به آپنه خفیف، nmol/mg 04/0 ± 28 /0 در مبتلایان به آپنه شدید و محتوی MDA پلاسما nmol/mL 06/± 93/0 در مبتلایان به آپنه خفیف و nmol/mL 29/0 ± 35/1 در مبتلایان به آپنه شدید گزارش شد. با سطح معنادارای p ˂0. 05 تغییرات در مورد پروتئین کربونیل معنادار مشاهده شد. با توجه به نتایج می توان گفت سطح پروتئین کربونیل در غشای گلبول های قرمز در مبتلایان به آپنه شدید دچار تغییر قابل ملاحظه گشته که این مسئله می تواند نتیجه ای از تاثیر استرس اکسیداتیو ناشی از بیماری آپنه بر پروتئین های غشائی باشد.