مقایسه ی تاثیر استفاده ی موضعی ترانگزامیک اسید در مقابل تزریق داخل درن کلمپ شده بر میزان خونریزی بعد از عمل جراحی آرتروپلاستی زانو: یک کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده ی دو سو کور

مقدمه: آرتروپلاستی زانو، یکی از درمان های موثر در استئوآرتریت زانو می باشد. خونریزی بعد از عمل جراحی و به دنبال آن تزریق خون به بیمار، همچنان یکی از مشکلات این عمل جراحی است. این مطالعه، با هدف بررسی و مقایسه ی تاثیر روش استفاده ی موضعی حین عمل جراحی و روش تزریق ترانگزامیک اسید در درن کلامپ شده انجام گردید.

در این کارآزمایی بالینی، بیماران استئوآرتریت اولیه به سه گروه جهت تزریق دارونما داخل درن، تزریق ترانگزامیک اسید به داخل درن و دریافت ترانگزامیک اسید به صورت موضعی تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیک و سپس هموگلوبین قبل از عمل، 12 و 48 ساعت بعد از عمل ثبت شد. از نرم افزار SPSS جهت واکاوی آماری استفاده شد. برای بررسی ارتباط میان داده ها، از آزمون های 2χ، ANOVA و t استفاده شد.

75 بیمار (67 زن و 8 مرد) با میانگین سنی 15/5 ± 26/63 سال به مطالعه وارد شدند. میزان هموگلوبین بیماران قبل از عمل جراحی 23/1 ± 29/13 گرم/دسی لیتر بود و اختلاف معنی داری در هموگلوبین بیماران قبل از عمل جراحی وجود نداشت (891/0 = P). با بررسی هموگلوبین های 48 ساعت بعد از عمل در گروه های مورد مطالعه، می توان نتیجه گرفت که میزان هموگلوبین در بیماران عضو گروه تزریق دارونما به داخل درن به مقدار بیشتری کاهش پیدا کرد و این کاهش نسبت به دو گروه دیگر معنی دار بود (001/0 = P).

تزریق موضعی و همچنین تزریق داخل درن داروی ترانگزامیک اسید می تواند تاثیر بیشتری در کاهش نیاز به انتقال خون و میزان آنمی بیماران بعد از عمل جراحی آرتروپلاستی زانو نسبت به دارونما داشته باشد، ولی تفاوت این دو روش در بررسی حاضر معنی دار نبود.