بررسی اثرات آنتی اکسیدانی آسکوربیک اسید (ویتامین C) و پروبیوتیک ها در بهبود مقاومت و ایمنی آبزیان تحت شرایط آزمایشگاهی و پرورشی

از سال ها پیش تجویزهای دارویی زیادی برای درمان آلودگی های مختلف ماهیان خصوصا آلودگی های باکتریایی صورت گرفته است، اما با این حال مواجهه با موضوع مقاومت باکتری ها در مقابل آنتی بیوتیک ها و تجمع این مواد در بدن ماهیان پرورشی و همچنین اثرات آلایندگی این داروها بر محیط زیست از مهم ترین مشکلات استفاده از این مواد دارویی در پرورش ماهی و دیگر آبزیان بوده است. وجود ویتامین ها، به عنوان یکی از بخش های اصلی تشکیل دهنده خوراک، در جیره غذایی برای بقا، رشد و تولید مثل طبیعی حیوانات ضروری است. در جیره غذایی ماهی و میگو هم 11 نوع ویتامین محلول در آب و 11 نوع ویتامین محلول در چربی بکار می رود. ویتامین C یکی از ویتامین های حساس بوده و به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی در حفاظت سلول ها در برابر آسیب اکسایش نقش مهمی را بازی می کند، ویتامین C به عنوان سد دفاعی در مقابل عوامل اکسیدکننده نظیر گروه های آزاد اکسیژن عمل کرده و از طریق به دام انداختن رادیکال های آزاد باعث جمع آوری و حذف آن ها از محیط عمل سلول ها می شود. استفاده از پروبیوتیک ها در واقع تکنولوژی جدید آبزی پروری همگام با محیط زیست به شمار می روند. با استفاده از این مواد هم می توان تولید را افزایش داد، هم کیفیت آب را اصلاح کرد و هم اینکه می توان آن ها را به عنوان مبارزه بیولوژیک مد نظر قرار داد. یکی دیگر از راه های پیشگیرانه در زمینه مدیریت بهداشتی مزارع پرورش ماهی استفاده از محرک های طبیعی و غیرزنده سیستم ایمنی است. براساس مطالعات صورت گرفته می توان نتیجه گرفت که افزودن پروبیوتیک می تواند سبب بهبود شاخص های رشد و پاسخ های ایمنی آبزیان گردد.