تاثیر یک دوره تمرین استقامتی بر میزان پروتئین کاسپاز 3 و 9 بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان

امروزه دومین عامل مرگ و میر در بین زنان، سرطان و شایع ‏ترین آن سرطان پستان است. سطوح عوامل آپوپتوزیک از قبیل کاسپازها در تومور کاهش پیدا می کند که منجر به رشد تومور می شود. در این پژوهش، اثر تمرین استقامتی بر روند تنظیمی کاسپاز 3 و 9 در سرطان پستان، بررسی شده است. مطالعه حاضر از نوع تجربی است. پس از آشناسازی حیوان با محیط، تومور سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن ناشی از سلول سرطانی MC4-L2 به 20 سر موش بالب سی پیوند زده شد و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10 سر) و تمرین (10 سر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته تمرینات استقامتی فزاینده (سرعت 18-22 متر بر ثانیه معادل 55 تا 70% توان هوازی موش ها) را اجرا کردند و گروه کنترل در هیچ گونه فعالیتی شرکت داده نشدند. حجم تومور موش ها به صورت هفتگی با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. در پایان موش ها قربانی شدند، بافت تومور برداشته شد و در ازت مایع فریز و در دمای نگهداری شد. سنجش کاسپاز-3 و کاسپاز-9 به ترتیب با استفاده از کیت های الایزای با کدنامبر SEA626Mu و E03C0551 صورت گرفت. در گروهی که پس از القای سرطانی، تمرین هوازی داشتند، در مقایسه با گروه کنترل، بیان کاسپاز 3 (001/0=p) و کاسپاز 9 (013/0=p) افزایش داشت. همچنین، نسبت قلب به وزن موش (001/0=p) نیز افزایش معنادار داشت. از طرف دیگر، نسبت رشد تومور (001/0=p) و وزن تومور (001/0=p) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کمتر بود. تمرین هوازی با افزایش کاسپاز 3 و 9 و همچنین کاهش نسبت رشد تومور و وزن تومور سرطان پستان همراه بود. بنابراین می توان ادعا کرد که ورزش از طریق افزایش سطوح عوامل آپوپتوزیک میتواند در کاهش حجم تومور و در نتیجه بهبود وضعیت موش های مبتلا به سرطان سهیم باشد.