پیامد احیای قلبی- ریوی بیماران داخلی و جراحی بستری در بخش مراقبت های ویژه

مقدمه: با توجه به وضعیت بحرانی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه، این بیماران به شدت در معرض تهدید حیات می باشند و احیای قلبی- ریوی (Cardiopulmonary resuscitation یا CPR) یکی از اقدامات رایج در این بخش است. لازم است پزشکان و پرسنل در این بخش، به اصول اولیه و پیشرفته ی حمایت از حیات آشنا باشند. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی پیامد بیماران احیا شده ی قلبی- ریوی داخلی و جراحی بستری در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه انجام شد. در این مطالعه ی مقطعی، پرونده ی بیماران مورد احیای قلبی- ریوی بستری در بخش مراقبت های ویژه در مدت 7 سال (95-1389) مورد بررسی قرار گرفت. مشخصات دموگرافیک، داروهای به کار رفته در جریان CPR، زمان ایست قلبی- ریوی و زمان انجام و پیامد CPR، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بازه ی زمانی مورد مطالعه، تعداد 6365 بیمار در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه بستری شده بودند که از این تعداد، 728 مورد (43/11 درصد) دچار ایست قلبی- ریوی شده و مورد CPR قرار گرفته بودند. از 728 CPR انجام شده، 117 مورد (1/16 درصد) موفق و 611 مورد (9/83 درصد) ناموفق بود. از 433 نفر بیمار داخلی، 52 نفر (0/12 درصد) و از 295 نفر بیمار جراحی، 65 نفر (0/22 درصد) عملیات احیای قلبی- ریوی موفق داشتند (001/0 = P). دیس ریتمی قابل مشاهده در بین بیماران داخلی و جراحی، تفاوت آماری معنی داری داشت (001/0 = P). میانگین طول مدت احیای قلبی- ریوی در بیماران داخلی 90/9 ± 72/32 و در بیماران جراحی، 90/8 ± 02/33 دقیقه بود (600/0 = P). در مطالعه ی حاضر، زمان CPR، استفاده از داروها با تعداد و تکرار دز، در بیماران با CPR ناموفق، بیشتر بود. فراوانی CPR موفق قابل قبول بود.