تحلیل کارایی و بهره وری دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی اهواز طی سال های 1390-1394

  کارایی و بهره وری مهم ترین شاخص های عملکردی یک سازمان آموزشی محسوب می شوند. هدف از انجام این مطالعه محاسبه کارایی و بهره وری دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی اهواز بود. این مطالعه یک مطالعه توصیفی و مبتنی بر داده های تابلویی و سری زمانی است. عملکرد هفت دانشکده دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز طی سال های 1390 الی 1394 بر اساس شاخص کارایی و بهره وری بررسی شدند. شاخص ها ورودی و خروجی بر اساس عملکرد آموزشی و پژوهشی دانشکده ها مشخص شدند. برای سنجش کارایی و بهره وری از روش تحلیل پوششی داده ها و شاخص بهره وری مالئم کوییست (Malmquist) استفاده شد. در این مطالعه از نرم افزار Deap. 2 استفاده شد. میانگین شاخص تغییرات کارایی مدیریتی، مقیاس، فنی و تکنولوژیک طی 5 سال، به ترتیب 1 (ثابت) ، 991/0 (کاهش) ، 991/0 (کاهش) و 862/0 (کاهش) بودند. همه شاخص های کارایی و بهره وری در سال 1393 رشد داشتند و نسبت به سال های دیگر بالاتر بود. میانگین بهره وری کل در دانشکده های مورد مطالعه 855/0 بود. لذا دانشکده ها در مجموع با کاهش نسبی بهره وری به میزان 5/15 درصد طی سال های 90-94 مواجه بود. شاخص بهره وری کل در سال های 1391 (+8/19 درصد) و 1393 (+4/73 درصد) افزایش داشت. در بین دانشکده های مورد مطالعه، به ترتیب دانشکده ی پزشکی (47 درصد) ، بهداشت (43 درصد) ، داروسازی (32 درصد) ، پرستاری (14 درصد) و دندانپزشکی (13 درصد) با کاهش بهره وری مواجه بودند. دانشکده ی پیراپزشکی با رشد 1/80 درصد و دانشکده ی توانبخشی با رشد 4/18 درصد، بالاترین رشد بهره وری را داشتند نتایج نشان داد که کارایی و بهره وری دانشکده های مورد مطالعه نیازمند بهبود بود. مهم ترین عامل در افزایش و کاهش شاخص بهره وری کل دانشکده های مورد مطالعه، کارایی تکنولوژیک بود.