بررسی تاثیر کورتیکواستروئید خوراکی در درمان انگشت فنری بیماران دیابتی

شیوع انگشت ماشه‏ای در افراد دیابتی بالاتر گزارش شده است. اثرات تزریق کورتیکواستروئید درون غلاف تاندون در بیماران دیابتی پایین تر گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی کورتیکوستروئید خوراکی در درمان انگشت ماشه ای در بیماران دیابتی انجام شده است. در این بررسی کارآزمایی بالینی، 50 بیمار با پردنیزولون خوراکی به صورت 5 میلی گرم سه بار در روز، به مدت 2 هفته تحت درمان قرار گرفتند و سپس تحت پیگیری بر اساس معیار کوئینل در هفته‏های 3 و 6 و 3 ماه بعد قرار گرفتند. آنالیز داده ها با استفاده از SPSS ver. 17 و تست آماری Repeated measures ANOVA انجام گرفت. در پایان دوره سه ماهه پیگیری، 84 از 106 انگشت (3/79 درصد) پس از مصرف کورتیکواستروئید خوراکی بهبود یافتند. کاهش رتبه معیار کوئینل پس از دریافت دارو از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p). همبستگی مثبت بین طول مدت علائم با شدت بیماری در ماه سوم مطالعه مشاهده شد (0001/0>p و 37/0=r). هم چنین بین تعداد انگشت‏های درگیر با دوره‎ی ابتلا به دیابت (002/0=p و 425/0=r) ، HbA1C (024/0=p و 319/0=r) و 2HPP (041/0=p و 29/0=r) همبستگی مثبت وجود داشت. استنتاج: با توجه به عدم مشاهده عوارض جانبی موضعی با دریافت کورتیکواستروئید خوراکی با دوز مورد نیاز برای درمان انگشت ماشه ای در بیماران دیابتی، ما استفاده از این دارو را به عنوان یک گزینه درمانی موثر در درمان انگشت ماشه‎ای در بیماران دیابتی به ویژه افراد با دوره علائم کم تر از شش ماه، قند خون کنترل شده، علائم خفیف و با درگیری چندین انگشت پیشنهاد می‎کنیم.