تثبیت آنزیم لکاز بر روی نانوذرات اکسید آهن پوشیده با سیلیس و مقایسه پایداری و فعالیت آنزیم لکاز آزاد و تثبیت شده

  آنزیم لکاز قادر به اکسید کردن بسیاری از آلاینده های زیست محیطی مقاوم و غیرقابل تجزیه بیولوژیکی می باشد، به همین جهت در سالهای اخیر مورد مطالعات زیادی قرار گرفته است و به طور گسترده ای در زمینه تجزیه بیولوژ یکی آلاینده ها استفاده میشود. بهرغم قابلیت های کاربردی فراوان آن، به علت طول عمر کوتاه، عدم بازیابی، ناپایداری حرارت ی و ناپایدار ی در محیطهای آلی، استفاده گسترده از آنها بسیار محدود شده است. مطالعه حاضر، با هدف افزایش پایداری لکاز توسط تثبیت آن بر روی نانوذرات اکسید آهن پوششدار شده با سیلیس انجام پذیرفت. نانوذرات 4به روش همترسیبی سنتز شدند و پس از پوششدار شدن با سیلیس، سطح آنها توسط گروه ها ی Fe3O آمین اصلاح گردید. در ادامه تثبیت آنزیم به روش ایجاد پیوند کووالانسی با استفاده از گلوتارآلدهید انجام پذیرفت. مشخصات میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی ، (XRD) نانوذرات سنتز شده و آنزیم تثبیت شده به کمک تکنیک پراش اشعه ایکس بررسی شد. (EDX) و طیف سنجی تفکیک انرژی (FESEM) نتایج مطالعه تثبیت موفق لکاز بر روی نانوذرات را نشان داد ضمن اینکه تثبیت لکاز به طور چشمگیری سبب افزایش در مقایسه با لکاز آزاد گردید. pH پایداری ذخیره سازی و حرارتی، حفظ فعالیت در محدوده وسیعتری از دما و تثبیت لکاز بر روی نانوذرات اکسید آهن پوششدار شده با سیلیس میتواند با افزایش کارآیی و پایداری آن، موانع وچالش های پیش روی کاربردهای متنوع این آنزیم را کاهش دهد.