تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط بر محتوی و فعالیت آنزیم تلومراز بافت قلب در موش های صحرایی سالمند

اختلالات فیزیولوژیکی و بیماری های مرتبط با سالمندی خطر کاهش عملکرد فیزیکی را افزایش می دهند. سبک زندگی غیر فعال با بروز نشانگرهای پیری سلولی مانند کاهش طول تلومر مرتبط است. عامل اصلی ثبات و افزایش طول تلومر آنزیم تلومراز است. هدف پژوهش حاضر تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط بر محتوی و فعالیت آنزیم تلومراز بافت قلب در موش های صحرایی سالمند بود. این مطالعه از نوع تجربی بوده که در آن 20 سر موش صحرایی نر 46 هفته ای با وزن 260 تا 310 گرم به صورت تصادفی در دو گروه 10 تایی شامل گروه تمرین و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط انجام دادند. پس از اتمام دوره در حالت ناشتا و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی نمونه های بافت قلبی از موش های صحرایی جمع آوری شد. برای اندازه گیری فعالیت آنزیم تلومراز از روش PCR-ELISA و برای اندازه گیری محتوی تلومراز از روش ساندویچ الایزا استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل آنالیز شدند. نتایج نشان داد که در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل، فعالیت آنزیم تلومراز (002/0=p) و محتوی آنزیم تلومراز (042/0=p) به صورت معنی داری بیشتر بود. بر اساس نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد که هشت هفته تمرین مقاومتی با شدت متوسط می تواند سبب افزایش فعالیت و محتوی آنزیم تلومراز در بافت قلب موش های صحرایی سالمند شود.