تاثیر بنزوپیرن بر پذیرش اندومتر و لانه گزینی جنین: یک مطالعه تجربی

بنزوپیرن یک آلاینده محیطی است که تماس انسان با آن اجتناب ناپذیر است و اثرات مخربی بر روی سلامت انسان اعمال می کند. تاکنون مطالعات مختلفی به بررسی اثرات بنزوپیرن بر روی سیستم تولیدمثلی زنانه پرداخته اند ولی اطلاعات حاضر در مورد تاثیر بنزوپیرن بر پذیرش اندومتر و لانه گزینی جنین محدود می باشد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر بنزوپیرن بر روی پذیرش اندومتر و لانه گزینی جنین بود.

در این مطالعه تجربی، 40 موش باردار از نژاد BALB/c به 5 گروه (8/گروه) تقسیم شدند. گروه های تجربی دوزهای µg/kg 100، µg/kg 200 و µg/kg 500 بنزوپیرن حل شده در روغن ذرت، گروه کنترل نرمال سالین و گروه شم روغن ذرت را دریافت کردند. موش های باردار این محلول ها را به صورت گاواژ از روز 1 تا 5 بارداری دریافت کردند. در روز 6 بارداری موش ها کشته شدند. سپس تعداد جنین ها شمارش گردید و بررسی هورمونی سرمی و هیستومورفولوژیکی و مولکولی لایه مخاطی لوله رحم صورت گرفت.

یافته ها نشان داد که بنزوپیرن باعث، کاهش سطح هورمون های استروژن و پروژسترون، کاهش تعداد محل لانه گزینی، ضخامت اندومتری، قطر لومن رحمی، سلول های استروما و غدد آندومتر و رگ های خونی در آندومتر شد. اما در بیان ژن های ALK5و E-cadherin در گروه های دریافت کننده بنزوپیرن با دوز های مختلف تغییری مشاهده نشد.

یافته های این مطالعه نشان داد که بنزوپیرن با تغییر در سطح هورمون های استروژن و پروژسترون و تغییر در مورفولوژی اندومتر، پذیرش اندومتر را آسیب می زند و لانه گزینی را کاهش می دهد.