بررسی نهاد سیاسی در ادبیات داستانی کودک و نوجوان (براساس نظریه جامعه شناسی پارسونز)

تشکیل می دهد، پرداخته نشده است؛ شاید انعکاس سیاست و جهان سیاسی در ادبیات این گروه سنی به دلیل ویژگی های ادراکی آنان عجیب به نظر برسد. در این تحقیق که با هدف شناخت هر چه بیشتر ویژگی های ادبیات کودکان و نوجوانان کشورمان انجام گرفته، تلاش گردیده است تا به شیوه توصیفی- تحلیلی به بررسی چگونگی و میزان بازتاب نهاد سیاسی در ادبیات داستانی کودکان و نوجوانان پرداخته شود.برای دستیابی بدین مهم، آثاری از چهار تن از برجسته ترین نویسندگان معاصر کشورمان در عرصه ادبیات کودک و نوجوان یعنی: مرادی کرمانی، ابراهیمی شاهد، سرشار و اکبرپور برگزیده و به منظور علمی تر شدن پژوهش، یکی از نظریات مطرح جامعه شناسی جهان، یعنی نظریه جامعه شناسی تالکوت پارسونز انتخاب شده است. در نظریه پارسونز نهاد سیاسی به عنوان یکی از نهادهای چهارگانه اصلی جامعه، دارای یک سیستم مستقل است. نتیجه این تحقیق نشان از آن دارد که گنجاندن نامحسوس مفاهیم نهاد سیاسی در آثار کودکان و نوجوانان متناسب با ویژگی ها و محدودیت های ادراکی آنان، یکی از راه های جامعه پذیری سیاسی این گروه سنی از راه ادبیات یا به عبارت دیگر فرهنگ است.