نقش خودناتوان سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک از ساختار هدفی کلاس، در تقلب تحصیلی دانشجویان داروسازی

این پژوهش با هدف تعیین نقش عوامل انگیزشی فردی بر تقلب دانشجویان داروسازی انجام شد. به این منظور نقش متغیرهای خودناتوان سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک دانشجویان از ساختار هدفی کلاس درس در تقلب تحصیلی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. دراین پژوهش توصیفی همبستگی، جامعه آماری کلیه دانشجویان رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز به تعداد 900 نفر بودند که از بین آنان 340 نفر به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه 31 گویه ای میجلی (Midgley) و همکاران، بود که متغیرهای خودناتوان سازی تحصیلی، رفتارهای ایذایی و ادراک از ساختار هدفی کلاس (تبحرگرایی، عملکردگرایی و عملکردگریزی) را مورد اندازه گیری قرار داد. مقیاس اندازه گیری متغیرها فاصله ای بود و داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و با روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره به صورت گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. رابطه متغیرهای رفتارهای ایذایی، خودناتوان سازی تحصیلی، ادراک عملکردگرا بودن، عملکردگریز بودن و تبحری بودن کلاس با تقلب تحصیلی به ترتیب: 61/0، 43/0، 176/0-، 135/0، 066/0- بود (05/0p≤). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که پنج متغیر پیش بین در مجموع توانستند 37/0 واریانس تقلب تحصیلی دانشجویان داروسازی را تبیین کنند (05/0p≤). اگر شیوه تدریس و اداره کلاس درس به گونه ای باشد که دانشجو احساس کند که کلاس، عملکردگرا یا عملکردگریز است، احتمال تقلب در امتحان افزایش خواهد یافت و نیز اگر دانشجو رفتارهای ایذایی در کلاس داشته باشد و یا از راهبرد خودناتوان سازی استفاده کند، می توان گفت که به احتمال زیاد دست به تقلب خواهد زد.