رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و رعایت حریم شخصی با نقش تعدیل گر مولفه های بازدارندگی

حفظ حریم بیماران و خانواده های آن ها توسط کادر درمان در بیمارستان های روان پزشکی، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که افشای اطلاعات آن ها می تواند وجهه اجتماعی بیمارستان ها را مخدوش کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و رعایت حریم شخصی با نقش تعدیل گر مولفه های بازدارندگی انجام شد. این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری آن متشکل از 445 نفر از کادر درمان بیمارستان های روان پزشکی شهر اصفهان (فارابی و مدرس) بود. نمونه ها بر اساس جدول Morgan، 205 نفر برآورد گردید و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، از بیمارستان های مدرس و فارابی به ترتیب 76 و 129 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، چهار پرسش نامه بومی شده در طیف پنج درجه ای لیکرت بود که روایی آن با استفاده از روایی محتوایی، صوری و تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن از طریق ضریب Cronbach's alpha مورد بررسی قرار گرفت. آمار توصیفی و فرضیه ها با روش حداقل مربعات جزیی تجزیه و تحلیل گردید. ارتباط مثبت و معنی داری بین عدالت رویه ای (05/0 > P) ، عدالت تعاملی (01/0> P) و عدالت توزیعی (01/0> P) با رعایت حریم شخصی مشاهده شد. همچنین، عدالت رویه ای (01/0> P) ، عدالت تعاملی (05/0 > P) و عدالت توزیعی (05/0 > P) و حفظ حریم شخصی با نقش تعدیل گر مولفه های بازدارندگی رابطه داشت. مدل ارایه شده می تواند به عنوان ابزاری جهت پیش بینی و سیاست گذاری در زمینه نقض حریم خصوصی بیماران مورد استفاده قرار گیرد. برقراری نظام عادلانه در برخورد با کادر درمان و تدوین و اجرای آیین نامه هایی در خصوص قطعیت و شدت برخورد با موارد نقض حریم خصوصی، می تواند احتمال نقض حریم خصوصی بیماران را کاهش دهد.