بررسی نقش آموزش بر کیفیت محیط زیست در کشورهای در حال توسعه (کشورهای منتخب منا)

اگرچه مدت هاست بشر متوجه اهمیت محیط زیست به عنوان بستر توسعه پایدار در زندگی خود شده، اما تهدیدات زیست محیطی در فرایند توسعه کشورها یک واقعیت انکارناپذیر است. از طرفی، بی توجهی به عوامل موثر بر توسعه پایدار، می تواند، پیامدهای جبران ناپذیری را برای جوامع بشری در برداشته باشد در این راستا، با توجه به نقش آموزش در پیشگیری از تخریب محیط زیست، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش بر رشد تولید و انتشار CO2 به عنوان شاخص کیفیت محیط زیست طی دوره ی 1992 تا 2112 در کشورهای منتخب خاورمیانه است دراین تحقیق برای آزمون فرضیه ها، مدل اقتصاد سنجی پنل پویا به روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) برای ایران و 11 کشور منتخب منطقه منا (کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا) به کار گرفته شده است نتایج حاصل از تخمین مدل، حاکی از تاثیر مثبت و معنی دار متغیر آموزش (متوسط سال های مدرسه رفتن) با ضریب 0. 12 بر بهبود کیفیت محیط زیست و کاهش رشد آلودگی هوا در طول دوره مورد بررسی در کشورهای فوق است. علاوه بر این، یافتته ها نشان می دهند که بین نهادهای سیاسی و کاهش رشد جمعیت با کاهش رشد آلودگی هوا رابطه مستقلی وجود دارد به عبارت دیگر، با افزایش سطح آموزش در کشورهای در حال توسعه به طور اعم، و با افزایش متوسط سال های تحصیل در مدرسه، نسبت به کل جمعیت به طور اخص، از شدت رشد آلودگی هوا کاسته می شود از این رو، می توان با افزایش سرمایه گذاری در این بخش به کاهش انتشار CO2 در کشورهای منا کمک کرد.