اثربخشی آموزش مبتنی بر بازتوانی شناختی در بهبود حافظه دیداری و شنیداری کودکان با اختلالات یادگیری همراه با بیش فعالی و اختلالات یادگیری بدون بیش فعالی

تحقیقات در حیطه ی کودکان دارای ناتوانی های یادگیری نشان می دهد که این کودکان اغلب دارای اختلالاتی در زمینه ادراک، زبان، پردازش واجی و مشکلات حرکتی و حافظه هستند. مشکلات حافظه بسیاری از این کودکان با فرآیندهای دیداری و شنیداری آنها پیوند دارد. اختلالات حافظه در این کودکان ممکن است باعث نقص در سایر حوزه های شناختی نیز شود. به همین دلیل اثر بخشی در این حوزه از اهمیت خاصی برخوردار است. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر بازتوانی شناختی در بهبود حافظه دیداری و شنیداری کودکان با اختلالات یادگیری همراه و بدون اختلال نقص توجه - بیش فعالیمی باشد. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه CSI-4 و نرم افزار درمانی N-back بود. بدین منظور 26 نفر از کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری (10 نفر مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی و 16 نفر بدون اختلال نقص توجه- بیش فعالی) انتخاب و تحت بازتوانی از طریق نرم افزار N-back (21 جلسه نیم ساعته) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) تحلیل شد. یافته ها نشان داد که روش بازتوانی شناختی برای گروه های فوق الذکر موثر بوده و تفاوت اثربخشی برای حافظه شنیداری در دو گروه معنی دار بود. میزان بهبودی در حافظه شنیداری کودکان مبتلا به اختلال یادگیری همراه با بیش فعالی در مقایسه با گروه مبتلا به اختلال یادگیری بدون بیش فعالی بیشتر بوده است.