ظرفیت سازگاری کار گروه ملی نجات دریاچه ارومیه

به گواه بسیاری از شاخص ها ایران به شدت با بحران آب مواجه است و کشور وارد مرحله جدیدی از شرایط اقلیمی شده که دیگر نمی توان با تصورات و روش های گذشته به مواجهه با مسئله بدخیم1 آب پرداخت. حل بحران آب نیازمند پذیرش و سازگاری با شرایط جدید منابع آبی است. البته این مقاله میان کم آبی به عنوان یک پدیده اقلیمی و بحران آب تفاوت قائل می باشد و بحران را نتیجه ناکارآمدی نظام حکمرانی آب در مواجهه با کم آبی می داند. از منظر حکمرانی نهادهای رسمی و غیررسمی به تصمیمات و سیاست های حوزه آب شکل می دهند و آن ها را درست یا غلط به اجرا می گذارند. اصلاح حکمرانی آب در واقع تنظیم و ظرفیت سازی در این نهادها برای کارآمدی می باشد. این مقاله با هدف ارزیابی یکی از نهادهای حکمرانی آب کشور، به معرفی و استفاده از مدل چرخ ظرفیت سازگاری2 می پردازد. این مدل 6 بعد و 22 معیار دارد و ظرفیت نهادهای حکمرانی برای اعمال تغییر در رویه های قبلی و سازگاری با شرایط جدید را می سنجد. کار-گروه ملی نجات دریاچه ارومیه به عنوان مورد مطالعه در این مقاله ارزیابی شده و نتایج حاکی از ظرفیت پایین این نهاد برای تغییر رویه های جاری و سازگاری با شرایط جدید است.