مطالعه تطبیقی جرائم زیست فناورانه در حقوق ایران و انگلستان

امروزه زیست فناوری (بیوتکنولوژی) به عنوان یکی از مهم ترین فناوری های قرن در عرصه های مختلف بهداشت و درمان، کشاورزی، دامپروری، محیط زیست، صنعت و معدن، امور نظامی و دفاعی، مهندسی ژنتیک و… حضور دارد و با توجه به این حضور موثر، هر جامعه ای باید موضع اساسی خود را در مقابل مسائل اخلاقی و حقوقی علوم و فناوری های سلول های بنیادین، نانو، شبیه سازی، مهندسی ژنتیک، محصولات تراریخته و… روشن سازد و از آنجایی که زیست فناوری به عنوان یک دانش پیشرفته و وسیع، راه را برای ارتکاب جرائم مختلفی باز می کند که آثار و پیامد های حاصل از آن می تواند بسیار خطرناک باشد. بنابراین علاوه بر لزوم جرم انگاری در این حوزه، تعیین مجازات های بازدارنده برای سوء استفاده کنندگان از فناوری های زیستی نیز ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
در عرصه بین المللی، تلاش هایی به منظور قانونمندساختن فعالیت ها در حوزه زیست فناوری با توسل به ابزارهای حقوق کیفری صورت گرفته است که ظهور و بروز آن را در تصویب اسناد و اعلامیه های متعدد بین المللی می توان مشاهده نمود و در نظام حقوقی داخلی از قوانین مرتبط با زیست فناوری می توان قوانینی، مثل قانون ایمنی زیستی، قانون ثبت ارقام گیاهی و گواهی و کنترل بذر و نهال و قانون اصلاح موادی از قانون قاچاق کالا و ارز و در نظام حقوقی انگلستان، قانون باروری و رویان شناسی انسانی، قانون حفاظت زیستی انگلستان و قانون تنوع گیاهی را می توان نام برد که در هر یک از این قوانین، برخی از حوزه های زیست فناوری مورد حمایت کیفری قرار گرفته است. در این تحقیق ضمن تبیین جرائم احصایی در این قوانین و مجازات های متعین در آن ها، ایرادات و اشکالات موجود و پیشنهادات لازم ارائه می گردد.