کاربرد روش PERA در تجزیه و تحلیل و طراحی مجدد وظایف چرخه ای در یک شرکت خودروسازی

  روش ارزیابی ریسک ارگونومی پوسچرال (PERA) یک روش ارزیابی ارگونومیک است که با تمرکز بر آنالیز پوسچرهای پرتنش در قالب آنالیز وظیفه به شناسایی منشا ریسک چرخه های کاری می پردازد. از آنجایی که این ابزار توانایی کشف منشا ریسک ارگونومیکی در چرخه های کاری را دارد، این مطالعه درصدد آن است که از روش ارزیابی ارگونومیک PERA به عنوان یک ابزار تجزیه و تحلیل ارگونومیک در راستای طراحی مجدد وظیفه، در یک کارخانه تولید خوردو استفاده کند و کاربردهای بیشتر آن را مورد بررسی قرار دهد. در مطالعه حاضر تعداد 12 چرخه کاری شامل 78 وظیفه کاری در یک صنعت مونتاژ خودرو مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر کدام از وظایف کاری به طور مجزا از لحاظ پوسچر بدنی، نیروی اعمالی و مدت زمان، تکرار و ارتعاش با استفاده از روش های PERA، ManTRA و مدل مکعب ارزیابی شدند. در هر چرخه کاری، آن دسته از وظایفی که بیشترین امتیاز خطر را داشتند به عنوان پر ریسک ترین قسمت های کار شناخته شده و در فرایند طراحی مجدد، برای اصلاح مورد توجه قرار گرفتند. نتایج نشان می دهند که اغلب چرخه های کاری پرریسک بوده و در این وظایف، مدت زمان پوسچرهای پرخطر به ترتیب برای شانه ها، آرنج ها و سرو گردن بیشترین بوده است. همچنین به منظور اصلاح کار، قسمت های پرخطر هر چرخه کاری شناسایی و به ترتیب اولویت بندی شدند. نتایج کلی این مطالعه نشان می دهد، در حالیکه تمرکز روش های متداول ارگونومی بر سطح ریسک کلی هر یک از اندام های بدن بوده و لذا راه کارهای پیشنهادی طبق نتایج آن ها به صورت کلی و برای کل چرخه کاری خواهد بود، روش PERA علاوه بر ارزیابی ریسک های پوسچرال بدن برای هر قسمت از یک چرخه کاری، می تواند به عنوان ابزاری نظام مند در آنالیز وظایف پیچیده و تعیین منشاء خطر چرخه های کاری نیز مورد استفاده قرار گیرد. درنتیجه، یافتن راه حلی مناسب در طراحی مجدد شغل جهت اصلاح یک چرخه کاری، تنها با تمرکز بر قسمت های استرس زای آن بسیار اثربخش تر خواهد بود.