نقش عوامل فردی، ساختاری و فراساختاری در پیش بینی «دانشگاه گریزی» مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا

  این پژوهش به منظور مطالعه نقش عوامل فردی، ساختاری و فراساختاری در دانشگاه گریزی (غیبت و تمایل به غیبت) دانشجویان از کلاسهای درسی در دانشگاه بوعلی سینا طراحی و اجرا شده است. همچنین روابط بین متغیرهای جمعیت شناختی و دانشگاه گریزی مورد مطالعه قرار گرفته است.
روش شناسی: روش پژوهش از نوع توصیفی و طرح پژوهش از نوع طرح های همبستگی چند متغیری می باشد که در آن روابط بین متغیرهای فردی، ساختاری و فراساختاری با متغیر دانشگاه گریزی مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان می باشد. حجم نمونه پژوهش برای جمع آوری داده ها با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران تعداد 375 نفر محاسبه شده است که به روش طبقه ای تصادفی انتخاب گردیده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته بود که در طیف لیکرت طراحی گردید. روایی ابزار پژوهش با استفاده از تحلیل عامل مورد تایید قرار گرفته و پایایی پرسشنامه و خرده مقیاس های آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید. بر اساس نتایج پژوهش بین عوامل فردی، ساختاری و فراساختاری و دانشگاه گریزی دانشجویان از کلاس های درسی رابطه معناداری وجود دارد و عوامل فردی مهم ترین پیش بینی کننده غیبت دانشجویان از کلاس های درسی است. همچنین نتایج پژوهش نشان داد بین سن، جنسیت، نوع سکونت، رشته و دانشگاه گریزی رابطه معنادار وجود ندارد، اما دانشجویان متاهل به طور معناداری نسبت به دانشجویان مجرد، دانشگاه گریزتر هستند.