تعیین عدد سازه ای موثر روسازی بر اساس شاخص ناهمواری و خرابی سطحی با استفاده از مدل های رگرسیون و شبکه عصبی

اطلاع از وضعیت سازه ای روسازی می تواند نقش موثری در پیاده سازی و اجرای یک سیستم مدیریت روسازی کارآمد داشته باشد. تعیین عدد سازه ای موثر می تواند در طراحی، بهسازی و تعمیر و نگهداری، تعیین مقاطع همگن و پیش بینی خرابی روسازی و شناسایی مقاطع نیازمند به آزمایش های تکمیلی میدانی مد نظر قرار گیرد. یکی از رایج ترین روش های محاسبه عدد سازه ای، استفاده از روش های غیر مخرب با استفاده از دستگاه افت و خیز سنج لرزه ای (FWD) می باشد. لیکن هزینه انجام تست های میدانی، نیاز به کنترل ترافیک و محدودیت در سرعت انجام کار، از مواردی مهمی است که استفاده از دستگاه FWD را در سطح پروژه و به ویژه در سطح شبکه با محدودیت مواجه ساخته است. در این مقاله تلاش می گردد در راستای توسعه روش های موجود، با استفاده از روش های سریع و نسبتا اقتصادی، عدد سازه ای موثر روسازی را با ترکیب شاخص ناهمواری و خرابی سطحی تعیین نمود. بدین منظور 52 کیلومتر از راه های شریانی استان کرمانشاه و ایلام با مشخصات مختلفی چون ترافیک، عمر روسازی، ضخامت لایه های روسازی و انواع خرابی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، از دستگاه FWD جهت محاسبه افت و خیز در هر مقطع، از دستگاه RSP جهت برداشت ناهمواری (IRI)و از دستگاه RD-3VV و بازدید چشمی جهت بررسی خرابی های سطحی و تعیین شاخص ارزیابی سطح روسازی (PASER)استفاده شد. به منظور برآورد عدد سازه ای موثر، دو شاخص ناهمواری و PASER به عنوان متغیرهای ورودی در مدلسازی در نظر گرفته شدند. جهت مدلسازی از مدل های رگرسیون توانی، خطی چند جمله ای و شبکه عصبی با معماری مختلف استفاده گردید. نتایج حاصل از مدل پیشنهادی نشان می دهد که می توان عدد سازه ای را با دقت بالا و خطای کم تعیین نمود. همچنین یافته های این مقاله، بر برتری و توانایی نسبی استفاده از مدل های شبکه عصبی در مقایسه با دیگر مدل های رگرسیون دلالت دارد.