تولید پروتئین نوترکیب انسولین (IGF-1) در گیاهان و راهکارهای افزایش آن ها از طریق مهندسی ژنتیک

اخیرا دیابت وابسته به انسولین سومین عامل بزرگ مرگ و میر در کشورهای صنعتی بعد از بیماری های قلبی عروقی و سرطان شده است. تزریق انسولین و یا پروتئین های شبه انسولین از قبیل IGF-1، مهم ترین روش درمان این بیماری محسوب می شود. با توجه به روند افزایشی این بیماری، روش های متداول جوابگوی نیاز روز افزون به این نوع پروتئین ها نخواهد بود. بنابراین، توسعه تکنیک های جدید برای تولید این پروتئین ها در سطوح بالاتر و باکیفیت بیشتر، از اهمیت بالایی برخوردار است. در حال حاضر، این پروتئین ها بیشتر در سیستم های باکتریایی و مخمر تولید می شوند، ولی به دلیل مشکلاتی که این سیستم ها دارند و همین طور برای ایمنی بیشتر و تولید با ظرفیت بالا، استفاده از سیستم های گیاهی توصیه می شود. مزایای تولید پروتئین های نوترکیب در گیاهان از قبیل فرآوری و انجام تغییرات پس از ترجمه مناسب، فقدان اندوتوکسین های موجود در باکتری، می باشد. استفاده از گیاهان تراریخته به عنوان سیستم های بیان مناسب برای تولید پروتئین نوترکیب در مقیاس وسیع و سطوح تجاری، می تواند هزینه تولید آن را تا حدود زیادی کاهش دهد. تولید پروتئین های دارویی در گیاهان، پیشرفت های قابل توجهی را در صنعت آزمایشگاهی و دارویی داشته است. انواع پروتئین های باارزش از جمله پروتئین های سرم انسان، تنظیم کننده های رشد، آنتی بادی، واکسن، آنزیم های صنعتی، در گیاهان به طور موثری بیان شده است.