بررسی مقایسه ای روش های ارزیابی تست های تشخیصی بدون استاندارد طلایی

با پیشرفت علوم پزشکی استفاده از تست های تشخیصی به منظور تمایز افراد بیمار از سالم گسترش فراوانی پیدا کرده است. بنابراین بررسی دقت تست های تشخیصی تحت ارزیابی به منظور تعیین توانایی آن ها در جداسازی افراد بیمار از سالم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دقت یک تست را میزان تطابق نتایج آن تست با نتایج استاندارد طلایی تعیین می کند و این میزان براساس معیارهای حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و مساحت زیرمنحنی مشخصه ی عملکرد بیان می شود. استاندارد طلایی یک روش دقیق و بدون خطا برای تشخیص است که در برخی از بیماری ها به دلایلی مانند هزینه بر بودن وجود ندارد. در این وضعیت، استاندارد مرجع به عنوان بهترین روش جایگزین قابل دسترس برای تشخیص بیماری، مورد استفاده ی پزشکان قرار می گیرد. نتایج روش استاندارد مرجع لزوما بدون خطا نیست و گاهی نیز به دلیل داشتن حالت تهاجمی نمی توان آن را روی همه ی افراد مورد مطالعه اجرا کرد، همه ی این موارد به شرایطی اشاره می کند که در آن استاندارد طلایی موجود نیست. استفاده از استاندارد مرجع دارای خطا منجر به تفکیک درست افراد بیمار از سالم نمی شود و نمی تواند یک معیار مقایسه برای بررسی دقت تست های تشخیصی باشد. ازجمله روش هایی که در شرایط فاقد استاندارد طلایی به کار گرفته می شود، روش جانهی، روش تصحیح استاندارد مرجع ناقص و روش ساخت استاندارد مرجع است. هر کدام از این روش ها با توجه به ویژگی، مزیت و محدودیت هایی که دارند برای ارزیابی و تعیین دقت تشخیصی تست ها مورد استفاده قرار می گیرند. در مقاله کنونی به مرور و مقایسه ی این روش ها و نقاط ضعف و قوت آن ها پرداخته شد.