نقش هسته ی پاراونتریکولر در اکتساب و به خاطرآوری حافظه و یادگیری در روش یادگیری اجتنابی غیر فعال موش صحرایی

واسطه های عصبی زیادی در فرآیند حافظه و یادگیری دخالت دارند که آرژینین وازوپرسین و اکسی توسین از جمله آن ها هستند که توسط هسته های پاراونتریکولر و سوپرااپتیک ساخته می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هسته پاراونتریکولار بر اکتساب و به خاطرآوری حافظه را در مدل یادگیری اجتنابی غیر فعال انجام گرفته است. در مطالعه ی تجربی حاضر، رت های نر نژاد ویستار با وزن 200 تا 250 گرم به طور تصادفی در گروه های 7 تایی شم، کنترل دریافت کننده ی سالین و دریافت کننده ی لیدوکایین قرار گرفتند. کانول گذاری در هسته با روش استریوتاکسی انجام گرفت. جهت غیر فعال کردن هسته پاراونتریکولر، 0/5 میکرولیتر لیدوکائین 2% با سرنگ هامیلتون به صورت میکروسکوپی از طریق کانول به داخل هسته تزریق شد. آزمون رفتاری جهت بررسی اکتساب و به خاطرآوری با استفاده از دستگاه شاتل باکس انجام و زمان تاخیر مربوط به ورود به محفظه تاریک ثبت گردید. آنالیز داده ها نشان داد که در مرحله ی اکتساب یادگیری، بین گروه دریافت کننده ی لیدوکائین و گروه های کنترل و شم اختلاف معنی داری در زمان تاخیر در ورود به محفظه تاریک وجود ندارد (0/05<p)، ولی نتایج آزمون به خاطرآوری نشان داد که در گروه دریافت کننده ی لیدوکائین از نظر زمان تاخیر ورود به اتاق تاریک (3/8±18/14) در مقایسه با گروه شم (11/7±31/14) و گروه دریافت کننده ی نرمال سالین (12/1±33/7) کاهش معناداری ایجاد شده است (به ترتیب 0/03=p و 0/01>p). یافته های این مطالعه نشان داد که هسته پاراونتریکولر هیپوتالاموس ممکن است در مرحله به خاطرآوری یادگیری نقش داشته باشد. این در حالی است که نتایج بر عدم نقش این هسته در مرحله اکتساب یادگیری دلالت می نمایند.