اولویت پژوهی پرستاری در ایران: یک مطالعه دلفی

  پرستاران به عنوان بزرگ ترین گروه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی نظام سلامت هستند که به طور قابل توجهی کیفیت و اثربخشی خدمات مراقبتی بهداشتی را تحت تاثیر قرار می دهند. این امر، توسعه دانش علمی پرستاری را می طلبد که مستلزم توجه نظامند به فعالیت های پژوهشی پرستاری به ویژه تحقیقات بالینی است تا شواهد قوی برای مداخلات پرستاری فراهم گردد. در این راستا، اولویت پژوهی گامی ضروری جهت ارتقاء کیفیت خدمات بهداشتی به شمار می آید. این مطالعه باهدف تعیین اولویت های پژوهشی پرستاری در ایران انجام شد. این مطالعه ابتدا با استفاده از روش سه مرحله ای دلفی با مشارکت 19 نفر از صاحب نظران پرستاری در حوزه مدیریت، بالین، آموزش و پژوهش در سال 1394 انجام شد و سپس در سال 1396 موردبازنگری قرار گرفت. در ابتدا پیش نویس اولویت های پژوهشی مرتبط با موضوعات پرستاری با توجه به دغدغه های صاحب نظران پرستاری و اسناد بالادستی تهیه گردید. سپس اولویت های تهیه شده در سه مرحله متوالی برای مشارکت کنندگان ارسال شد و نظرات آن ها با روش تحلیل محتوای جهت دار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بازنگری اولویت های پژوهشی با مشارکت 43 نفر از متخصصان پرستاری از تمامی نقاط ایران صورت گرفت. بر اساس تحلیل محتوای داده ها در مرحله تعیین اولویت های پرستاری، 36 اولویت در حیطه های مدیریتی (21 مورد)، آموزشی (2 مورد)، خدمات مراقبتی (11 مورد) و پژوهش (2 مورد) حاصل شد که در مرحله بازنگری به 57 اولویت پژوهشی در چهار حیطه مدیریتی (23 مورد)، آموزشی (11 مورد)، خدمات مراقبتی (18 مورد) و حیطه پژوهش (5 مورد) افزایش یافت. اولویت های حاضر بر روی نیازهای ملی پژوهش در پرستاری تمرکز دارند. انجام تحقیقات در حیطه های شناسایی شده در این مطالعه می توانند کیفیت مراقبت های پرستاری و پیامدهای سلامتی را بهبود بخشند و درنهایت سبب حفظ و ارتقاء سلامت فرد، خانواده و جامعه شوند.