مقایسه ی اثر درمانی دو روش کارپکتومی ردیف پروگزیمال و آرترودزیز میدکارپال در بیماران با شکستگی و در رفتگی اسکافوئید

شکستگی اسکافوئید و دررفتگی اسکافولونیت از آسیب های شایع در استخوان های کارپال است که با عوارضی مثل کلاپس پیشرفته ی اسکافولونیت (Scapholunate advanced collapse یا SLAC) یا کلاپس پیشرفته ی نان یونیون اسکافوئید (Scaphoid nonunion advanced collapse یا SNAC) در این بیماران همراهی دارد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی اثر درمانی روش های Proximal row carpectomy (PRC) و Midcarpal artherodesis (MCA) در بیماران SNAC و SLAC در مرحله ی 2 (Stage 2) بود. در این مطالعه ی مقطعی، 30 بیمار مبتلا به SNAC (21 نفر) و SLAC (9 نفر) که در سال 1395 جهت انجام عمل جراحی PRC یا MCA مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران بر اساس نوع روش جراحی PRC یا MCA به دو گروه تقسیم شدند و عواملی مانند دامنه ی حرکت، شدت درد و قدرت مشت کردن در فواصل 2، 6 و 12 ماه بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین شدت درد در بیماران گروه PRC در 2، 6 و 12 ماه بعد از عمل به ترتیب 30/3، 50/2 و 75/0 و میانگین شدت درد در گروه MCA به ترتیب 85/1، 01/1 و 35/0 بود. بین دو گروه اختلاف معنی داری بر اساس شدت درد در 2 و 6 ماه بعد از عمل وجود داشت (05/0 > P)، اما اختلاف معنی داری بر اساس شدت درد در 12 ماه بعد از عمل وجود نداشت (28/0 = P). همچنین، بین دو گروه اختلاف معنی داری بر اساس دامنه ی حرکت و قدرت مشت کردن وجود نداشت (05/0 < P). درد بعد از عمل در بیماران تحت روش MCA کمتر از بیماران تحت PRC است، اما تفاوتی بین دو روش در دامنه ی حرکت و مشت کردن بعد از عمل وجود ندارد.