تفکراتی در باب مفهوم تعهد ادبی: مروری بر نظرات

به عقیده بسیاری از خوانندگان و منتقدان ادبی، ژان پل سارتر چهره نمادین بحث تعهد نویسنده شناخته می شود، در آن معنا که وی معتقد است که یک متن نوشته شده، همواره حامل ردپایی از زمانیست که در آن تولید شده است. با تکیه بر این اصل که نباید «برای هیچ و پوچ سخن گفت» سارتر نتیجه می گیرد که نویسنده باید همیشه و به طور کامل مسئولیت خود را بپذیرد. با این حال، نظریه سارتر مورد انتقاد قرار گرفت. با در نظر گرفتن موضع ژان بسییر در چه جایگاهی برای ادبیات؟ (2001)، رمان معاصر یا مسئله جهان (2010)، مواضع امانوئل فرز و برنار مورالیز در مسائل کلی ادبیات (2001)، مواضع ژان رانسییر در سخن خاموش. رساله ای در باب تناقضات ادبیات (1998)، نظرات جاستین ک. بیسانسوا در رمان معاصر آفریقایی: داستانهای تخیلی در باب تخیل مدرنیته و رئالیسم (2009) و نظرات پاتریس گانانگ در مانیفست جدید ادبیات آفریقایی (2007) و اصل توهین_آمیز (2005)، برآنیم تا نشان دهیم که فراتر از تعهد سیاسی و اجتماعی نویسنده، ادبیات نیز پیش از هر چیز یک عمل مستقل است. این به ما اجازه می دهد تا به همراه رولان بارت چنین نتیجه بگیریم که «نوشتن فعلی غیر متعدی است»