اثر بربرین بر بیان ژن Bcl-2 در بیماران لوسمی لنفوسیتی مزمن در مقایسه با گروه کنترل

پروتئین ضد آپوپتوزی Bcl-2 از وقوع آپوپتوز از طریق مسیر میتوکندریایی جلوگیری کرده و بیان بالای این پروتئین، برای بقای سلول های توموری بیماران مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) ضروری است. بربرین یک آلکالوئید است که منجر به القای آپوپتوز سلول های سرطانی از طریق مسیر میتوکندریایی می گردد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر بربرین بر میزان بیان ژن Bcl-2 در سلول های تک هسته ای خون محیطی (PBMCs) افراد مبتلا به CLL در مقایسه با افراد سالم در محیط In vitro انجام پذیرفت. در این مطالعه تجربی، خون محیطی از 12 فرد مبتلا به CLL و 6 فرد سالم گرفته شد. PBMCs با استفاده از فایکول جداسازی، و در دو گروه تیمار شده با بربرین (μM 25) و تیمار نشده برای 48 ساعت کشت داده شد. بیان ژن Bcl-2 به دنبال استخراج RNA و سنتز cDNA با استفاده از Real-time PCR و روش سایبرگرین در هر دو گروه مورد سنجش قرار گرفت. سطح بیان ژن Bcl-2 در افراد مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن تحت تاثیر بربرین نسبت به گروه تیمار نشده، به طور قابل توجهی پایین تر بود (05/0 p<)، در حالی که تفاوت معنی داری در افراد سالم تحت تاثیر بربرین و گروه کنترل (بدون دارو) مشاهده نشد. فعالیت آپوپتوزی بربرین ممکن است از طریق کاهش بیان ژن Bcl-2 در سلول های توموری CLL میانجی گری شود. با توجه به نقش اساسی پروتئین Bcl-2 در بقای سلول های توموری، این محتمل است که بربرین به عنوان یک ترکیب بالقوه طبیعی باز دارنده فعالیت ژن Bcl-2، می تواند یک گزینه درمانی برای CLL مطرح باشد.