تاثیر پپتید آنتاگونیست فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VGB4 ) بر مهار رشد تومور پستان در مدل حیوانی

فاکتورهای رشد اندوتلیال عروقی ترشح شده از تومور با اتصال به رسپتورهای خود در سطح سلولهای اندوتلیال نقش مهمی در نفوذ پذیری عروقی و رگزایی تومور ایفا می کنند. در این مطالعه پپتید آنتاگونیست فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) طراحی شد با این هدف که پپتید مورد نظر (VGB4) با تداخل دراتصال فاکتور رشد اندوتلیال عروق به رسپتورهای خود، مسیرهای پیام رسانی در پایین دست را غیر فعال کرده و در نتیجه باعث مهار آنژیوژنز شود. در این مطالعه از رده سلولی سرطانی 4T1 جهت مدل سازی سرطان پستان در موش BALB/c استفاده گردید. پس از پیوند زیر پوستی تومورهای پستانی به حیوانات، تزریق روزانه درون صفاقی غلظت های مختلف پپتید VGB4 (mg/kg 10 ، 5 ،2.5 ،1 ، 0.25) به مدت 14 روز انجام شد و پتانسیل آنتی توموری غلظت های مختلف پپتید در طول دوره تزریق نسبت به کنترل به روش آماری مورد بررسی قرار گرفت. افزایش غلظت پپتید باعث کاهش میزان رشد تومور در گروه های تیمار می شود و افزایش غلظت از mg/kg 5 به mg/kg 10 تاثیر ممانعت کنندگی معنی داری روی رشد تومور ندارد. بنابراین غلظت mg/kg 5 بهترین دوز ضد توموری پپتید VGB4 می باشد. پپتید VGB4 اثر ممانعت کنندگی معنی داری بر میزان رشد تومور کارسینومای پستانی ایجاد شده توسط رده سلولی 4T1 دارد. با توجه به اثرات آنتی توموری VGB4 ممکن است بتوان در آینده از این پپتید برای درمان سرطان استفاده کرد.