بدیهه سرایی سازمانی ابزاری برای انطباق همیشگی با محیط؛ مدلی بر اساس شعر و ادب فارسی

مروری بر مفهوم بدیهه سرایی سازمانی که از موسیقی جاز وارد مطالعات سازمانی شده و پذیرفته شده است، نشان داد که ریشه های قوی و سابقه غنی ای از این مفهوم در شعر و ادب فارسی وجود دارد. استفاده از مفهوم بومی بدیهه سرایی علاوه بر تسهیل معرفی آن به مدیران ایرانی فرصتی برای توسعه چارچوب های مفهومی آن فراهم می کرد. این پژوهش کیفی بین رشته ای که با روش داده بنیان و استفاده از مصاحبه با استادان ادبیات فارسی و یک گروه کانونی از دانشجویان دکتری مدیریت برای تعمیم نتایج مصاحبه ها به محیط سازمانی انجام شده است، پیشنهاد می کند که برای تقویت بدیهه سرایی سازمانی، که به سازمان های پاسخگو، سریع و متعادل منجر می شود، باید بهبود منابع سازمانی چون دانش عمومی و تنوع مهارت ها؛ ابزارهای تفسیر سریع تر تغییرات محیطی؛ حافظه درون و برون سازمانی؛ زیرساخت های لازم برای تجزیه وتحلیل سریع گزینه های موجود؛ انسجام و اعتماد بین کارمندان؛ انعطاف پذیری سیستم های تامین و عرضه؛ بهبود جریان اطلاعات سازمانی و بهبود مهارت پذیرش تغییرات در منابع انسانی را درنظر داشت. ما همچنین به این نتیجه رسیده ایم که ساختارهای سازمانی کوتاه، یک فرهنگ اکتشافی قوی و یک جامعه و بازاری که نوآوری ها را تمجید می کند، از الزامات محیطی شکل گیری سازمان های بدیهه سرا هستند.