تحلیل تاثیر فضای ماوراء جو بر کنترل کشورهای منطقه غرب آسیا (خاورمیانه)

شناخت اصول و ابعاد چهار گانه قدرت (نیروی زمینی، دریایی، هوایی و بالستیک)در نظارت امنیتی کشورهای جهان بسیار حائز اهمیت است. یکی از کارآمدترین این ابعاد، فضای ماوراء جو است. اصطلاح ماوراء جو برای نخستین بار توسط اتحادجماهیرشوروی در 4 اکتبر 1957مطرح گردیدو در دهه های معاصر به شدت درباره آن پژوهش صورت میگیرد، از آنجایی که تکنولوژی به سرعت در حال توسعه و گسترش میباشد دستیابی به فضاهای ماوراء نیز میسر شده است. لیکن در سالهای ابتدایی برای این بعد پر اهمیت،حقوق و قوانینی در نظر گرفته شد. از سویی دیگر چنانچه فرصت بهره مندی آن از دست برود موقعیت دیگر قدرتها برای دستیابی و نظارت و در نهایت کنترل کشورهای دیگر افزایش می یابد. مادامی که فرآیند قانون سازی و تشکیل حقوق فضایی محدود به ایجاد و انعقاد کنوانسیونهای منفرد مجزا و موضوعی باشد، تعارضات و تناقضات ذکر شده حتی با وجود درجه بالایی از هماهنگی و همکاری اجتناب پذیر خواهد بود. چشم انداز رژیم غیر مسلح فضا، بدون توافق قدرت های فضایی قابل دستیابی به نظر نمیرسد. واضح است رژیمی که در آن نیاز دیگران نادیده گرفته شود، از طرف سایر کشورهای فعال در فضارد خواهد شد. کشورهای با تجربه فضایی وجود دارند که می توانند بر این موضوع اثر گذار باشند، از آنجاییکه اغلب دوره ها به ویژه عصر حاضر در منطقه غرب آسیا رقابت بسیار شدیدی بین کشورها حاکم میباشد بنابراین جایگاه آن کشوری که بر علوم مختلف علی الخصوص فضای ماوراء جو بیشتر باشد از جایگاه بهتری برخوردار میگردد، لذا پرداختن به موضوع و عوامل فضای ماوراء جو در منطقه غرب آسیا از این لحاظ دارای ارزش و اهمیت ویژه ای است.