اثربخشی قصه درمانی بر پرخاشگری و اضطراب دانش آموزان دبستانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی قصه درمانی بر پرخاشگری و اضطراب دانش آموزان انجام گرفت. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و دارای گروه کنترل یا گواه بود. نمونه آن 30 آزمودنی بود که بطور تصادفی خوشه ایاز میان دانش آموزان دبستانی ماهشهر در سال تحصیلی 1396-1397 انتخاب و به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) وکنترل (15 نفر) تقسیم شده بودند. پرسشنامه پرخاشگری ( باس و پری، 1998)، مقیاس اضطراب (اسپنس، 2007) وکتاب قصه های پریرخ و مجدی (1388) ابزارهای پژوهش را تشکیل میدادند. عملیات آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) و یک راهه روی اطلاعات جمع آوری شده انجام گرفت. نتایج حاصله نشان دادند درپایان مداخله درمانی، میزان پرخاشگری واضطراب آزمودنی ها درگروه آزمایش کاهش یافته است. قصه درمانی می تواند پرخاشگری و اضطراب، دانش آموزان دبستانی را تعدیل نماید. پژوهشهای مشابهی با آزمودنی از شهرهای مختلف و با فرهنگهای متفاوت می تواند تعمیم یافته ها را ارتقاء بخشد.