در ستایش پرچمداران عقلگرایی

عبدالاله بلقزیز به دنبال دشواره رابطه سنت و مدرنیته و چگونگی ساخت دولت مدرن در جهان عربی، این اثر را با رویکرد تاریخ فکری انتشار داده  است. وی ابتدا گفتمان ایدئولوژیک شده اصالت گرایی را از طریق نشان دادن کاستی های درک معرفتی «من » و «دیگری » مورد نقد قرار می دهد و سپس به شرایط تاریخی ظهور و افول گفتمان عقل گرایی لیبرالی عربی در نیمه دوم سده نوزدهم و اوایل سده بیستم می پردازد و در نهایت خوانشی دیگرگونه از اندیشه سه تن از شخصیت های اصلی این دوران یعنی احمد لطفی السید، علی عبدالرازق و طه حسین ارائه می دهد. همچنین جریان سومی را تحت عنوان عقل گرایی انتقادی که در دهه های پایانی سده بیستم در جهان عرب نمود یافته است را معرفی می کند. نویسنده با توجه به تجربه مدرنیته اروپایی، نسبت به کاستی های تاریخ نگاری اندیشه عربی معاصر هشدار داده و دسته بندی جدیدی ارائه می دهد. به رغم آنکه نویسنده از رویکرد نوینی در خوانش آگاهی عربی بهره گرفته، اما نتواسته به الزامات روشی رویکرد خود پایبند مانده و در نهایت نیز به همان ایده راهبردی شکست خورده تاریخی پیشتازی دولت در انجام مدرنیته فرهنگی حکم می کند.