بررسی اثر دو تقویت کننده نانوبیوسرامیکی متفاوت بر خواص آمالگام دندانی

آمالگام، از رایج ترین مواد پر کننده ی دندان به شمار می رود که همچنان استفاده ی کلینیکی از آن مورد بحث محققین می باشد. این آلیاژ به واسطه ی محتوی جیوه و خطرات ناشی از آن و مقاومت به خوردگی محدود در محیط بدن، مورد انتقاد پژوهشگران قرار دارد. لذا در مطالعه ی حاضر، کامپوزیت های آمالگام/نانوهیدروکسی آپاتیت و آمالگام/نانوبایوگلاس برای کاهش محدودیت های فعلی آمالگام، طراحی و ساخته شد و تاثیر نوع تقویت کننده بر خواص مکانیکی و خوردگی آمالگام دندانی بررسی گردید. در این مطالعه ی آزمایشگاهی و تحلیلی، کامپوزیت های آمالگام/نانو هیدروکسی آپاتیت و آمالگام/نانوبایوگلاس تهیه شد؛ به این روش که 2 درصد وزنی نانوبیوسرامیک، قبل از اضافه کردن جیوه، به مخلوط پودر فلزات تشکیل دهنده ی آمالگام افزوده شد و سپس در آمالگاماتور با جیوه مخلوط شدند و سپس در قالب فولادی توسط سنبه فشرده شدند. سپس نمونه های سخت شده، توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد ارزیابی ریزساختاری قرار گرفتند. همچنین توسط دستگاه آزمون فشار یونیورسال، خواص مکانیکی کامپوزیت ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. مقاومت به خوردگی کامپوزیت ها به روش پولاریزاسیون پتانسیودینامیک، مورد مطالعه قرار گرفت. برای مقایسه ی دقیق داده های کمی، از آنالیز واریانس یک طرفه با استفاده از نرم افزار GraphPad Prism 6 استفاده شد. اختلاف آماری، معنی دار اعلام گردید (p value < 0/05). در حالی که با افزودن هر دو نانوبیوسرامیک هیدروکسی آپاتیت و بایوگلاس، مقاومت به خوردگی کامپوزیت افزایش می یابد، تاثیر هیدروکسی آپاتیت در افزایش مقاومت به خوردگی آمالگام در محلول نمکی، بیشتر بوده است. همچنین افزایش دو درصدی ذرات تقویت کننده ی هیدروکسی آپاتیت و بایوگلاس، سبب بهبود خواص مکانیکی کامپوزیت به ترتیب به مقدار 15 و 12 درصد شده است. به نظر می رسد، کامپوزیت های پایه ی آمالگام توسعه داده شده، گزینه ی مناسبی برای اهداف پر کردن دندان های خلفی با اثرات سوء کمتر (خوردگی کمتر و استحکام بالاتر) باشد و نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت، موثرتر از بایوگلاس عمل کرده اند.