اثرات فاسیولا هپاتیکا در مدل کولیت اولسراتیو ناشی از اسید استیک در رت

کولیت اولسراتیو از علل شایع بیماری های دستگاه گوارش در کشورهای توسعه یافته است. این بیماری باعث ازکارافتادگی به خصوص در بالغین جوان می شود و بار اقتصادی و اجتماعی زیادی را به جامعه تحمیل می کند. کنترل التهاب و کاستن از اثرات سوء داروها از اهداف مهم درمان کولیت اولسراتیو است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات فاسیولا هپاتیکا در مدل کولیت اولسراتیو ناشی از اسید استیک در رت است. بعد از القای کولیت، رت ها در سه گروه ده تایی (گروه بدون تیمار، گروه تیمار شده با پردنیزولون (mg/Kg5/0-زیر جلدی) و درمان شده با انگل فاسیولا هپاتیکا (mg/Kg 100-زیر جلدی) تقسیم شدند. پس از 10 روز رت ها آسان کشی شده و ازنظر ضایعات ماکروسکوپی و تولید واسطه های التهابی در بافت روده و میزان تولید سایتوکاین های TNF-α و IL-6 موردبررسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که کاهش میزان تولید میلوپراکسیداز بافتی در گروه درمانی فاسیولاهپاتیکا در مقایسه با پریدنوزولون تفاوت آماری معناداری ندارد. میزان تولید سایتوکاین های TNF-α و IL-6 در گروه های درمانی فاسیولا هپاتیکا و پردنیزولون نسبت به گروه بیمار کاهش معناداری یافته بود. البته میزان کاهش در گروه درمان شده با پریدنیزولون ازنظر آماری بیشتر بود. بالعکس کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدی در گروه درمان شده نسبت به گروه پردنیزولون بیشتر بود. بااین حال شدت کاهش علائم گراس و همچنین شاخص بقای رت ها در هر دو گروه درمان شده با پریدنیزولون و درمان شده با فاسیولا هپاتیکا یکسان بود. ازآنجایی که دست یابی به فاسیولا هپاتیکا ساده و سریع است، ممکن است از آن به عنوان یک روش درمانی جهت تخفیف علائم کولیت اولسراتیو استفاده شود.